شعر و داستان/امین فرومدی

امام علی صدای عدالت انسانیجرج جرداق مسیحی در وصف علی(ع) می گوید:«ای دنیا! چه می شد که همه توان خود را گرد می آوردیو در هر روزگاری «علی» ای با آن قلب و زبان و امتیازاتش عنایتمی کردی!»او با نوشتن کتابی درباره امام علی (ع) بین شیعیان شناختهشده است. کتاب «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» مشهورترین کتاب اوستجامعه مطلوب از نگاه ابر مرد تاریخ امام علی(علیه السلام)بررسی عمده ترین عوامل مؤثر در ایجاد جامعه مطلوباز دیدگاه امام علی(علیه السلام) در نهج البلاغهاوصاف ویژه زمامدارانعدل: -از نظر آن حضرت این خصوصیت از مهم ترین خصوصیاتی استکه انسان ها باید دارا باشند: بدان که برترین بندگان خدا نزد اوپیشوایی است عادل، هدایت شده و راهبر.زمانی که زمامداران جامعه ایعادل باشند، مسلماً در اداره امور نیز عدالت را رعایت خواهند کرد ودر نتیجه، همه امور به نحو مطلوب و درست در جایگاه اصلی خویش قرار خواهد گرفت.البته کسی می تواند عادل باشد که هوا و هوس را از خود دور کرده باشد;چنان که ایشان نخستین نشانه عدل را بیرون کردن هوا و هوس از دل دانسته اند.و درباره خود به عنوان نمونه عملی انسان عادل فرمودند:«اگر هوا و هوس بر من چیره شده بود و تنها منفعت خودم را در نظر گرفته بودم،عدالت را برنمی تابیدم، اما هیهات که چنین شود. اگر می خواستمبه این عسل پالوده و آن مغز گندم و این بافته های ابریشمین راه می یافتم،اما هیهات که هوا و هوس بر من چیره شود و شکمبارگی به طعام های لذیذ وادارم کند.علم:از نظر حضرت علی(علیه السلام) زمامداراندر هر مرتبه ای از سمت های حکومتی باید علم لازم و متناسب با آن مرتبه را داشته باشند:سزاوارترین مردم به خلافت... داناترینشان به دستورات خداوند است.و نتیجه حکومت نادان بر مردم را نیز تذکر داده اند:و ش, ...ادامه مطلب

ارزش عدالت در حکومت علی(علیه السلام) تا آنجاست کهدر پاسخ به پرسشگری که پرسید: عدل بهتر است یا جود؟ فرمودند:عدل کارها را در جای خود قرار می دهد و جود و بخشش از مسیرشان خارج می کند;عدالت تدبیرکننده ای است به سود همگان و جود به سود خاصگان.بنابراین، عدل شریف تر و بهتر است;زیرا مفهوم عدالت این است کهاستحقاق های طبیعی و واقعی در نظر گرفته شودو به هر کس مطابق آنچه به حسب کار و استعداد لیاقت دارد، داده شود.در این صورت، اجتماع حکم ماشینی را پیدا می کند که هر جزء آن در جای خود قرار گرفته است.جود هرچند از نظر جود کننده که مال مشروع خویش را می بخشد فوق العاده با ارزش است،اما یک جریان غیرطبیعی است;مانند بدنی است که عضوی از آن بیمار استو سایر اعضا موقتاً برای اینکه آن عضو را نجات دهند،فعالیت خویش را متوجه او می کنند. بنابراین از لحاظ اجتماعی بهتر آن استکه جامعه چنین فرد بیماری را نداشته باشدتا توجه اعضای جامعه به جای معطوف شدنبه طرف اصلاح و کمک به یک عضو خاص،به سوی اصلاح عمومی اجتماعی معطوف گردد.منبع : پرتال جامع علوم انسانی♫♫♫شعر و داستان/امین فرومدیادبیات ایران و جهان بخوانید, ...ادامه مطلب