شعر و داستان/امین فرومدی

سال‌های 1390 تا 1394، سخت‌ترین سال‌های زندگیم بود.در این سال‌ها، افسردگی و اندوه بزرگی به جانم افتاده بود و داشتم مثل شمع، قطره قطره آب می‌شدم. در طی این سال‌های ناگوار و سخت، راهکارهای گوناگونی را انتخاب کردم تا به کورسوی امیدی برسم و خود را از چنگال سخت افسردگی برهانم.یکی از موهبت‌هایی که خداوند در روزهای اوج غم به من هدیه داد، رباعیات خیام بود.این کتاب ارزشمند، نگرشی به من عطا کرد که تا جان در بدن دارم، خودم را مدیون حکیم عمر خیام می‌دانم. خیام، پادشاه بی‌رقیب زندگی در لحظه حال یا به قول سهراب سپهری، «آب‌تنی در حوضچه اکنون» است.مطالعه رباعیات خیام و درک اندیشه خیامی، آرامشی عمیق و جاودانه به ما می‌بخشد و باعث می‌شود که با میل، اشتیاق و آگاهی، در لحظه حال زندگی کنیم. در ادامه این مقاله تصمیم داریم سفری به سرزمین رباعیات خیام داشته باشیم و 9 مورد از مهم‌ترین آموزه‌های خیام برای آرامش و زندگی در لحظه حال را مرور کنیم.در صورتی که شما هم در پی یک زندگی لبریز از آگاهی و آرامش هستید، پیشنهاد می‌شود که تا انتهای این مقاله با ما همراه شوید و از جام معرفت و خرد این بزرگ‌مرد پارسی بنوشید.♫♫♫اولین آموزه خیام:به کسی تضمین نداده‌اند که فردا در این جهان زندگی کندیکی از رباعیات خیام که به ما کمک می‌کند قدر امروز و اکنون را بدانیم، رباعی شماره 2 خیام است.او در این رباعی می‌گوید:چون عهده نمی‌شود کسی فردا را / حالی خوش دار این دل پُرسودا رامی نوش به ماهتاب ای ماه که ماه / بسیار بتابد و نیابد ما راخیام در این رباعی به اهمیت امروز و اکنون اشاره می‌کند و به مخاطب خودش هشدار می‌دهد که ممکن است فردا هیچ‌یک از ما در دنیا نباشیم.افراد بسیاری در جهان بوده‌اند که شب خوابیده‌اند و خورشید فردا را ندیده, ...ادامه مطلب

با هر آدمیرازی متولد می شود و رشد می کند اگر که چون کودکی عزیزش بداریم به درخت سیب نگاه کن چه با شکوه است تماشایی ست! و به خوشه های ناز گندم و به باغ دلنواز گیلاس نگاه کن به تاکستان سر مست و به خوشه های ناب انگور هر کدام از این ها مسحور راز خود است بلبلی که در خلوت گل دلبری می کند و کمر به خدمت بسته است پروانه ای که در کوچه باغ گل ها سماع صوفیانه می کند و بیخود استو کرمک شبتاب که در عهد شباب این همه خوش می درخشد همگی مست رویای آن رازند این رود که پر خروش،امیدوار در رویای مهتابی دشت شعر سرنوشت خود را می سراید عاشق است و سراسیمه به سمت دریا می دود در  پی راز خودست سپیده دمی درنگ کنیم در قلب ما آیا رویای آن راز می تپد؟ باغ جان آیا از شمیم آن راز شاداب می شود؟ یا که در ابتذال روزگار و گم کردن راه در جنگل انبوه نیاز های کاذب مرداب می شود؟ بخوانید, ...ادامه مطلب