گفتار علامه حسن زاده : در صحبت و سکوت آدمیزاد

تکلم و سخن گفتن از رحمت رحمانیه الهیه است ولى سکوت و لب فرو بستن از رحمت رحیمیه حق تعالى است لذا آن (تکلم و سخن گفتن) سفره عام براى همه است ولى این (سکوت و لب فرو بستن) سفره خاص است که اهل دل از آن طرفى مى بندند. با داشتن آن ، نفس دائما مشغول است و انصراف از این نشئه پیدا نمى کند ولى این موجب انصراف از این نشئه و موجب انقطاع الى الله است که و المنصرف بفکره الى قدس الجبروت مستدیما لشروق نور الحق فى سره تحقق مى یابد آن اشتغال به غیر آورد و این یکى اشتغال به خویشتن آن انسان را به غیر خدا انس مى دهد و این انس به حق را روزى مى کند.

 آن انسان را مى میراند و این درون را گویا و احیا مى نماید. آن کثرت آورد و این وحدت و توحد. آن دنیا را بروز مى دهد و این قیامت برپا مى کند. آن انسان را اهل ظاهر بار مى آورد، این اهل باطن . آن بیرون را مى شوراند و این درون را. آن زیادش مذموم است ، و این ممدوح آن خیلى پر خرج است و نیازمندى به قوا و اعضا و غیر، آورد، این اصلا خرجى ندارد و نفس فقط با ذات خودش ‍ کار دارد و به هیچ چیز حتى به قوا و اعضا هم نیاز ندارد.

آن پیرى آورد و این جوانى و جوانمردى . آن گناه در بردارد و این اجر و ثواب . آن یکى کوکو ظهور دهد و این یکى هوهو آن خلق طلب نماید و این حق آن بغض آورد و این حب و عشق. آن کاه آورد و این آه . آن بى دردى و این درد آن دور مى کند و این قرب با دلدار. آن بسط آورد، و این قبض. آن دل را سرد مى کند، این آتش برافروزد و دل را آتشین. آن مال عوام است و این از آن خواص . آن یکى جان را مى برد، و این یکى دل آورد.

 آن شهرت بخشد این گمنامى آن آئینه دل را زنگار دهد، این زنگار را بزداید آن یکى اغلاق آورد و این یکى انفتاح. آن رنگ مى دهد، و این بى رنگى. آن تکثیر آورد، و این توحید. آن تفرقه، و این جمع. آن فرقان، و این قرآن. آن سوزنده است، و این سازنده. آن رزق ظاهرى طلب نماید، این رزق باطنى. آن غافل کند و این بیدار. آن مقتضى جلوت است و این مقتضى خلوت. آن ذکر آورد این فکر. آن سقوط دهد، این صعود. آن بار را سنگین کند، این یکى بال پرواز بخشد و سبکبار نماید. آن خفت آورد، این عزت و سطوت. آن جدال آورد، و این انسان مى سازد.

آن سر را بر دار برد، این دل را سوى دلدار. آن نفس را مضطربه کند، این یکى مطمئنه . آن سفر از باطن به ظاهر آورد، این از ظاهر به باطن آن فتنه برانگیزد، این فطنه عطا کند. اکثرى عوام و حتى خواص که عوام علما و علماى عوام اند به انتظار قیامتى در امتداد زمانى کذایى اند که آن روز همه نظام هستى در هم بریزد و کلمات وجودى عالم از بین برود تا قیامتى آنچنان بر پا گردد و اندرون مردم ظاهر گردد.

افسوس که چهره دلاراى دین عزیز و ناموس الهى با هزاران ماسک و پشم و پوشال اوهام و خیالات ، پنهان شده است و چیزهایى به خورد مردم داده اند که همه امور درونى خویش ‍ را نسیه مى پندارند و به انتظار امتداد زمانى نشانده اند؛ و حال آن که اگر کسى شبى با خودش خلوت نماید و آنچه در دفتر دلش دارد بیرون آورد قیامت او قیام مى کند و یوم تبلى السرائر او متجلى مى گردد و از همین الان به حساب خودش مى رسد و به موت اختیارى مى میرد قبل از آنکه با موت طبیعى او را بمیرانند اما اکثرى چون موت اختیارى (( موتوا قبل اءن تموتوا )) ندارند و برایشان موت طبیعى پیش مى آید لذا دراین پندارند که قیامت در امتداد زمانى است .

اینان از نعمت سکوت بى بهره اند که مولایم در الهى نامه فرمود: (( الهى نعمت سکوتم را به برکت و الله یضاعف لمن یشاءاضعاف مضاعفه گردان )) (( الهى درویشان بى سر و پایت در کنج خلوت، بى رنج پا سیر آفاق عوالم کنند، که دولتمندان را گامى میسر نیست )) . (( الهى شکرت که به جنت لقایت در آمدم )) (( الهى شکرت که دنیایم آخرتم شد )) (( الهى به رحمت رحمانیه ات نطقم داده اى به رحمت رحیمیه ات سکوتم ده..

 شعر و داستان(امین فرومدی)

منبع-مبارز کلیپ