مرد مان مهربانم آرزوست / امین فرومدی

کاروان  عاشقان ! من  خسته  ام

                      من    گرفتار   زمین    بسته   ام

                      دست می سایم به این دیوار شب

                      تا   رها   گردم   ز  این  آوار  شب

                      شب پرستان مست جامهای شبند

                      از   تبار   بولهب  ،  هرزه    لبند

                      خسته  ام  از  قوم  حیله  و  ریا

                       از   مرام   مرد مان   بی  وفا

                       اینک ای عشق ای شرابستان من

                       سایه   بید  های   تابستان  من

                       جامهای  ارغوان  خواهد   دلم

                       سایه های سالکان خواهد دلم

                       تا  روم  به  فطرت  آباد   نگاه

                       تا   رها  گردم  ز فرعون  گناه

                       امشب ای مهتاب عاشق خوش بتاب

                       تا  رهد  هر  طالبی  از  این   سراب

                       من  نیم  آن  مرد  بازار  و  خراج

                       می  گذارد  آبرو   را   به   حراج

                       هم  تراز  قوم   غوغایی   نیم

                       کاسب   بازار  و  کالایی   نیم

                       ای  تبار  آسمان ! ای مهو شان!

                       سیه چشمان حوران!سر خوشان!

                       خسته ام  از این  زمین  تیره رنگ

                       بی هشم بلا کشیدم  بی  درنگ

                       تا  شوم از این شب غوغا رها

                       تا   نبارد   بر  سرم   ابر   ریا

                       هر  شبی او بوسه  بارانم کند

                       مهر  او  از  جان  نثارانم  کند

                       از  صمیم مهر نابش من خوشم

                       از شمیم بوسه هایش بی هشم

                       ای    نوای  جان  نواز  عاشقان!

                       ای    سماع  مهوشان  آسمان!

                       نقمه  های   آسمانم  آرزوست

                       مرد مان   مهربانم    آرزوست

                                           شعر و داستان/امین فرومدی