چهار زندان انسان -دکتر شریعتی

وبلاگ انسان کلمه یعنی آزادی و آن تزی که میخواستم بگویم از اینجا شروع میشود

 و آن اینست که )(اراده آزاد انتخاب کننده اسیر وبلاگ چهار کلمه جبر است)).

  وبلاگ زندان کلمه ی وبلاگ چهار کلمه وبلاگ زندان کلمه است. و بنا براین وبلاگ انسان کلمه شدن و رسیدن به اراده آزاد خدا گونه که

 بتواند در طبیعت انتخاب کند هنگامی است که او بتواند از این وبلاگ چهار کلمه وبلاگ زندان کلمه خلاصی

 حاصل نماید و از این وبلاگ چهار کلمه جبر نجات یابد.

 و آنچه که با عنوان نجات و رستگاری در مذاهب و فلسفه هابه دنبالش هستند همین

 ست.

 (( این وبلاگ چهار کلمه وبلاگ زندان کلمه کدام است؟ ))خوشبختانه در اینجا احتیاج به توضیح ندارد.(( اصلا

جبر یعنی چه؟))

 یعنی ((نه من))هر حالتی هر اراده ای هر خواستی و گرایشی که در من هست اما

  انتخاب شده بوسیله من نیست زاییده یک جبر است پس جبر یعنی آنتی تز آن اراده

 خدایی.جنگ جبر و آزادی جنگ وبلاگ انسان کلمه است در طبیعت برای شدن خویش برای رفتن

 از یک پدیده ی مادی بسوی خدا. این چهار وبلاگ زندان کلمه علت هایی هستند که اراده ی من

آزادانتخاب کننده را خود می فشرند و محدود و مقید می سازند وبجای من انتخاب می

کنندعبارت اند از :1. جبر طبیعت 2. جبر تاریخ 3. جبر جامعه 4. جبر خویشتن.

نخستین زندان “طبیعت” است و جغرافیا، که با علوم طبیعی و تکنولوژی وبلاگ انسان کلمه از آن رها میشود. دومین زندان، “جبر تاریخ” است، که کشف قوانین تاریخ و تحول و تکامل تاریخ او را از زندان تاریخ رها میکند. سومین زندان، “نظام اجتماعی و طبقاتی” است که “ایدئولوژی انقلابی” آن را از این زندان رها میکند و چهارمین زندان، زندان “خویشتن” است: ” و نفس و ما سویها فالهمها فجورها و تقوایها”. آدمی، سرشته ای دنیوی و اخروی است،عناصری ابلیسی و الهی، کشش هایی که او را به سوی خاک میکشاند و کشش هایی که او را به سوی خدا تصعید میبخشند، و اما وبلاگ انسان کلمه خود یک، “انتخاب” است و در همین موضع که مسئولیت و خودآگاهی او مطرح میشود و در همین جاست که به گفته مولوی: ” او از انبوه احوال گوناگون و آشفته در جنگ خویش رهایی میابد” ، به معجونی از ترکیب های غریزی و بیولوژیک، به یک اراده جوهری مصفای خودآگاه انتخاب کننده، آفریننده و تعیین کننده جهت و ایده آل تبدیل میشود و بدینگونه به “فلاح” میرسد، فلاح آزادی آدمی است، از چهارمین زندان که زندان “خویشتن” است، خویشتنی که غرائز طبیعی همراه با عادات سنتی و جبرهای تاریخی و اجتماعی بر روانشناسی او تاثیر منجمدکننده و تحجر بخشی نهاده اند.

 شعر و داستان(امین فرومدی)